In Art I Trust

EIGEN KUNST EERST

blog door Vincent Bruijn 

Kunst blog, artikelen over beeldende kunst, hedendaagse kunst. Kunstblog Eigen Kunst Eerst! wordt geschreven vanuit Amsterdam.
Gogh


Van niemand die ik ken, afgezien van zéér directe familie, heb ik ooit een echt gepland bezoek aan hun graf gebracht, en al helemaal niet naar graven van meer familieleden van eender wie dan van Vincent van Gogh. Hoewel, in 1996 bezocht ik in Parijs de graven van Jim Morrison en Oscar Wilde op Cimetière du Père-Lachaise. Bezoek aan de eerste was zeer zeker gepland, die aan de tweede een bijzondere bijkomstigheid, net als die aan Gay-Lussac, en aan anderen van wie ik me de naam niet meer voor de geest kan halen, maar wel te vinden weet in het fotoboek dat ik van die vakantie maakte, gefotografeerd in zwart-wit, en waarachtig zelf afgedrukt.

De ontdekking dat de bed and breakfast die wij halverwege vakantie- en thuisadres reserveerden op nog geen tien kilometer van de begraafplaats van Auvers-sur-Oise af lag, deed mij volharden dan toch het graf van Vincent en Theo van Gogh ook te bezoeken. Dat bleek geen slecht besluit. Op de zeer rustige en zonnige ochtend van 5 augustus 2017 stonden wij aan het eenvoudige graf van de van Goghs. Daar kwam ik op het woord "graf-fie": de huidige neiging zichzelf te fotograferen – de selfie – gecombineerd met de licht morbide voorkeur te willen vastleggen iemands graf bezocht te hebben; een tronie met tegel, zal ik maar zeggen.

Hoewel bij het bezoek aan Vincent en Theo het thuisadres zich al in Leiden bevond, had ik op dat moment nog geen weet van de verschillende familieleden van hen die op nog geen kilometer daarvan begraven liggen, op Begraafplaats Groenesteeg, in 1813 gesticht op een bolwerk bij, jawel, de Groenesteeg. Deze voor mij recente ontdekking motiveerde me om tijdens een judoles van zoonlief, in de nabijgelegen dojo, deze begraafplaats te bezoeken.

Bijzonder mag deze begraafplaats zonder meer heten, helemaal in het licht van het feit dat nota bene moeder Anna van Gogh-Carbentus er begraven ligt, evenals 10 andere bloedverwanten van Vincent. Daarbij valt op dat, gezien de bekendheid van zoon Vincent, de grafsteen van moeder behalve bescheiden ook betrekkelijk ononderhouden lijkt. Mogelijk wegens het regenachtige weer was de tekst nauwelijks te lezen en moest ik afgaan op de grafnummering en was ik er zelfs al ongemerkt aan voorbij gelopen; bescheiden inderdaad, maar dat maakt dit graf niet minder boeiend (voor een geschiedsbeschrijving lees deze uitgebreide PDF).

Dat boeiende geldt eigenlijk voor de hele Begraafplaats Groenesteeg: een mooi park eigenlijk, geen platte dodenakker maar een heuvelachtig bolwerk vol begroeiing, waaronder een enorme, reuze grote, rode beuk. En behalve van historisch belang is de begraafplaats nog relevant vanwege het in 2018 geplaatste DANK Monument, ter nagedachtenis van zij die hun lichaam beschikbaar hebben gesteld aan de wetenschap.

Squier Super-Sonic


Het gitaarmerk "Fender" staat al decennia als een huis. Het merk is zo nauw verbonden aan haar paradepaardjes Stratocaster en Telecaster, dat het moeilijk voor hen lijkt nieuwe modellen succesvol aan de man te brengen onder Fenders vleugels. Ook al decennia produceert Fender daarom onder de merknaam "Squier" betaalbare startersgistaren van de bekende modellen, maar lijkt Fender dat merk ook te gebruiken om mee te experimenteren. Eind jaren 90 bracht Squier de "Vista Series" uit, een kleine collectie eigenaardige gitaren, Crafted In Japan (CIJ voor gitaargeeks): Musicmaster Bass, Jagmaster, Venus (in samenwerking met Hole-gitariste Courtney Love), en de Super-Sonic. Dit laatste model, tja, ik zal er maar eerlijk over zijn, hoewel ik spullen vooral als vervangbaar en vergankelijk beschouw, voor de Super-Sonic heb ik toch naar fetisjisme neigende gevoelens.

De Squier Super-Sonic is voor mij de mooiste gitaar ooit ontworpen. Er wringt iets in het model, terwijl het toch ook de lieflijke vormen van een Stratocaster heeft. En hoewel deze laatste een absolute grootheid is, is ze toch een beetje een sloerie geworden. De Super-Sonic is meer de girl-next-door: gewoon ongewoon, of vice versa, ongewoon gewoon. Het lijkt een linkshandige gitaar, omgebouwd voor rechtshandigen, een offset-model met het buikje naar omhoog in plaats van naar beneden. Stemknoppen op de kop die onhandig naar beneden wijzen, een halsbandknop op de achterkant, in tegenstelling tot bijna alle andere gitaren... Waar komt dit evenwichtige maar spannende design toch vandaan? Wie heeft het bedacht? Waarop is het geïnspireerd?

Toen ik het model voor het eerst ontdekte, in 2015, gek genoeg 18 jaar na haar introductie, ben ik meteen gaan zoeken op internet: wat kan ik er over te weten komen? Zijn er nog onderdelen voor te vinden? Zijn ze betaalbaar? Dat laatste, dat bleek: via eBay heb ik een witte Squier Super-Sonic Vista Series CJM weten te bemachtigen voor ongeveer €500, naar later bleek, geproduceerd in "FEB 97", zoals Fender dat op de kopse kant van de hals stanst.

Wat blijkt is dat de Super-Sonic geïnspireerd is op een foto waarop Jimi Hendrix, linkhandige gitarist die toch vooral bekend staat om zijn voorkeur voor rechtshandige Fender Stratocasters, een rechtshandige Fender Jaguar bespeelt: dus ondersteboven (Bron: Tony Bacon, "Squier Electrics: 30 Years of Fender's Budget Guitar Brand"). Joe Carducci, Squier marketing manager en Hendrix-fan, is volgens het boek dus de bedenker van het Super-Sonic model: "Obviously, if you literally take a [Fender] Jaguar and reverse it, it's not very playable. So we took the basic lines of the guitar, but reajusted the lower bout, so that you could get playability in the upper register, plus we made it generally smaller."

Verkoopaantallen van de Vista Series zijn mij niet bekend, maar schaars zijn Super-Sonics tegenwoordig wel. In 2011 heeft Fender het model nog eens geproduceerd, in haar Pawn Shop Series, die 2 of 3 jaar stand heeft gehouden. Deze serie bestaat uit gitaarmodellen die collages lijken van bekende(re) Fender-kopstukken. En ook deze editie van de Super-Sonic begint schaars te worden, suggereert een zoekopdracht op reverb.com.

De recente populariteit van offset gitaren (modelen die niet symmetrisch zijn), mede blijkens een toegewijd forum, heeft Fender blijkbaar doen beslissen de Squier Super-Sonic ook dit jaar weer eens van stal te halen: op dit moment wordt het model in 2 kleuren aangeboden, en kan ik mogelijk een ontbrekend onderdeel nabestellen: jawel, de halsbandknop op de achterkant.